ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Καταρχην να συστηθω: Ειμαι ο θυμοσοφος, σχιζοειδης, υπερβαρος, οπισθοδρομικος, κλπ, κλπ
(δε τα θυμαμαι ολα) συντακτης του αρθρου "Ποτε ο Γιαννης δε μπορει..." του προπερασμενου "Ραντζου".  Ενος αρθρου που πιστευα (ισως λαθεμενα) οτι μιλουσε για την ατομικη ΕΥΘΥΝΗ του καθενος μας. Δεν εγραψα οτι δεν υπαρχουν προβληματα (ισα ισα μαλιστα τα απαριθμησα θαρρω ικανοποιητικα). Σχολιασα το ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ. Ενταξει μ' ολα τα προβληματα. Υπαρχουν.
ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Κι ενω λοιπον περιμενα συζητηση πανω στο θεμα (που δεν ηταν η τεμπελια ή η ανικανοτητα των ειδικευομενων αλλα η ΓΚΡΙΝΙΑ και η κακομοιρια τους) λαμβανω ο σχιζοειδης πυκνικος μια προσωπικη απαντηση (πως αλλιως να εξηγησω 12 προσωπικους χαρακτηρισμους;) απο καποιον που "μυγιαστηκε". Η ιστορια μου θυμιζει τον γνωστο διαιτητη του basket , που οταν ολη η κερκιδα του φωναζε εν χορω "κατσε καλα πουτ... γιε" χωρις να αναφερει το ονομα του, αυτος "τσιμπησε", εβγαλε τη σφυριχτρα και διεκοψε το παιχνιδι. Ισως γιατι καταλαβε, ισως γιατι το πιστεψε. Δε μπορω να ξερω γιατι αντεδρασε ετσι. Μπορω ομως να το φανταστω, με τις ευχες βεβαια και του αγαπητου συναδελφου που μας προετρεψε στο προηγουμενο τευχος "να ονειρευομαστε γιατι ειναι το μονο
αληθινο" (γνωστη ατακα του κ.Τσε Γκεβαρα που τον ξερει ολος ο κοσμος γιατι σκοτωσε ανθρωπους που διαφωνουσαν ιδεολογικα μαζι του , σε αντιθεση με τον κ. Herrick που ανακαλυψε απο το 1912 την παθοφυσιολογια της στεφανιαιας νοσου και δεν τον ξερει ουτε η μανα του).


Ας επαναλαβω ομως ορισμενα "αυτονοητα" :

1
Για τη ρυθμιση του σακχαρου εξακολουθω να πιστευω οτι δε φταιει που δεν αναλογουν 10 σακχαρομετρα / ειδικευομενο και δεν υπαρχουν διαιτολογοι στην κουζινα του Ιπποκρατειου οπως γραφτηκε. ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ (μιας και τιποτε δεν ειναι απολυτο οπως απεδειξε ο κ. Einstein) να ρυθμιζεται και με ενα σακχαρομετρο και χωρις διαιτολογους. Αρκει να μετραμε το σακχαρο, να ελεγχουμε τι μοναδες ελαμβανε ο αρρωστος και να λεμε στην αδελφη ποσες μοναδες θελουμε να γινουν. Απλη υποθετω ιστορια για ενα μεσο I.Q. , αλλα εργωδης διαδικασια για καθε γκαντεμομιζεροδυστυχο γκρινιαρη.

2
Η ξεχασμενη επι τρεις μερες υπερασβεστιαιμια των γυναικολογων ηταν σαφως "εργο" τους. Αλλα εντεχνως δεν αναφερεται: τι εγινε ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ; Διορθωθηκε το ασβεστιο; Αν ναι, ευγε στον συναδελφο που το διορθωσε εστω και με γκρινια. Γιατι υποθετω οτι σημασια εχει πως πηγε
τελικα η αρρωστη και οχι το ψυχοδραμα που βιωσε ο συναδελφος.

3
Για τα χαρτακια δεν εχω να πω πολλα. Ειναι φαινομενο που σε κανεναν ειδικευομενο δε αρεσει (αν και οι περισσοτεροι φανταζομαι θα εκαναν το ιδιο αν οι ρολοι αλλαζαν). Αλλα και παλι το θεμα ειναι αλλου κι οσοι δεν το καταλαβαινουν ειναι και παλι εκτος θεματος. Τι γινεται ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ;  Αρνουμαστε να δουμε τον αρρωστο εστω κι αν δεν εχει τιποτε που να χρηζει εισαγωγης; Οχι βεβαια. Τοτε γιατι γκρινιαζουμε; Για να δουλευουμε λιγοτερο; Δε μπορω να το καταλαβω... Παραδινομαι. Και σκεφτομαι πως ισως να μην υπαρχει μεγαλυτερη τιμωρια σε τετοια "ανησυχα πνευματα" απο το να παραμεινουν εσαει στη συγχυση που τους δερνει... Τους παραπεμπω στο θρυλικο western "Ο καλος, ο κακος και ο ασχημος" και στην φοβερη ατακα του "ασχημου" οταν προλαβε να σκοτωσει καποιον εχθρο του ο οποιος εχασε πολυτιμο χρονο φλυαρωντας:
"If you want shoot, shoot ! Don't talk ".

4
Οι επαναστασεις , διατεινεται ο συναδελφος, δεν εγιναν απο βολεμενους και αναφερεται σ'αυτην του 21. Σωστα: Η Μπουμπουλινα, ο Καναρης και δεκαδες αλλοι ηρωες ηταν παμφτωχοι προ της επαναστασεως. Απλα στις 25-3-1821 τους επεσε το Jack-Pot στο ΛΟΤΤΟ του σουλτανου και
βρεθηκαν παμπλουτοι να μοιραζουν την περιουσια τους στον αγωνα... Σα δε ντρεπομαστε λεω εγω...

5
Τελος για την απεργια του προηγουμενου φθινοπωρου: Φυσικα και συμφωνω με τους συναδελφους στα αιτηματα τους. ΑΛΛΟ ΕΙΠΑ: Οτι δε συμφωνω με την αιχμαλωσια των αρρωστων, που δε νομιζω να φταινε γιατι εμεις εχουμε προβλημα με το "γειτονα" μας. Τα οικονομικα αιτηματα μας αφορουν γιατρους και υπουργειο. Δεν αφορουν ουτε τους αρρωστους, ουτε τους ομοφυλοφιλους, ουτε τους ΠΑΟΚτσηδες, ουτε αυτους που φορουν παπουτσι νουμερο 42...Τοσο απλο. Και ειμαι πεπεισμενος οτι το αυτονοητο θα εκδικηθει. Κι οχι ανωδυνα. Και κατι ακομα: Ο υπερτατος ΝΟΜΟΣ του κρατους δε γραφει μονο οτι η απεργια ειναι δικαιωμα (αρθρο 23 του Συνταγματος) αλλα οτι και η εργασια
αποτελει δικαιωμα (αρθρο 22 του Συνταγματος).

Και για να συνοψισω: Ενταξει ρε λεβεντες ! Πολλα ειναι τα προβληματα μας. Δε θα λυθουν ομως γκρινιαζοντας και βριζοντας θρασυδειλα πισω απο τη πλατη τους οσους τα δημιουργουν. Τα προβληματα λυνονται με κλειστο στομα και ιδρωμενες μασχαλες. Ας ασχοληθουμε ο καθενες με το
προσωπικο του χαλι και ειμαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΣ (ειναι το μονο για το οποιο ειμαι απολυτα βεβαιος σ' αυτον τον ερμο τον ντουνια) οτι τα πραγματα θα βελτιωθουν. Κι οποιοι με το καλο γινουν χαλιφηδες αυριο - μεθαυριο στη θεση του χαλιφη αλλαζουν οτι τωρα δεν τους αρεσει. Γιατι
με το να γκρινιαζουμε δε παραγεται επανασταση. Γκρινια παραγεται...
 
 
 

_________________________________________________________________

Υστερογραφο - 1:
Σ΄εναν μυθο του Αισωπου το λιονταρι δεν δεχτηκε να παλαιψει με το γουρουνι στις λασπες.
Εσεις τι λετε να φοβηθηκε; Τη δυναμη του, ή τη βρωμια του;


Υστερογραφο - 2:
Προσπαθησα να μην χρησιμοποιησω προσωπικους χαρακτηρισμους. Θελησα η ανταλλαγη ιδεων να μεινει (εστω και μονομερως) σε ενα επιπεδο. Δεν επιδιωκω λογοκρισια των αρθρων. Θελω να δημοσιευεται οτι σκεπτεται ο καθενας - ειναι δεν ειναι σε θεση να το κανει. Θα επιθυμουσα ομως σχολιο του εκδοτη για το υβρεολογιο του προηγουμενου τευχους εκτος κι αν θελει να καταντησουμε το¨"Ραντζο" "Αυριανη". Η παχυσαρκια απ' οτι εχω διαβασει προκαλει πολλα. Ανοια ομως δεν αναφερεται στην παγκοσμια βιβλιογραφια να προκαλει. Αφηνω
λοιπον τα 100 μου κιλα ησυχα και ασχολουμαι μονο με τα φαια μου κυτταρα, οπως θα ελεγε και ο αξιοτιμος κ. Poirot , που αν πιστεψουμε την κ. Agatha Christie υπηρξε και λιποβριθεστερος και ευφυεστερος εμου.

Υστερογραφο - 3:
To οτι οι ιδεες του καθενος χαρακτηριζονται απο τον  ιδιο "αληθειες" (ετσι γραφεται στο προηγουμενο τευχος) ειναι αλλο ενα (το  κορυφαιο ισως) δειγμα της παθογενειας της κρισης που υπαρχρει στο  μυαλο του καθενος. Η αληθεια - ελεγε ο συγχωρεμενος ο Κομφουκιος -  ηταν ενας καθρεφτης στον ουρανο που εσπασε και επεσε στη γη σε  χιλιαδες κομματακια. Απο τοτε, ο καθενας που βρισκει ενα κομματακι  νομιζει οτι η αληθεια ειναι ο ευατος του.

Υστερογραφο - 4:
Για το αλλο αρθρο δε θα πω πολλα. Ηταν αρκουντως κοσμιο αλλα και αρκουντως λαικιστικο.
Ε οχι και "κατι ηξεραν οι λιμενεργατες και δεν εγιναν ειδικευομενοι"...

                                                                                                                                                                  Α.Pehli


  στα αρθρα