Εικοσιπεντε ειδικοι κι εικοσι μαθηταδες
Ιατρικη εκαμνανε στου Μεταξα τα  μερη
μα ποσοι εσωθηκανε κανενας δεν το ξερει
γιατι πεθαναν μερικοι, εμείνανε οι αλλοι...

Λιγα λογακια θα σας πω για ολους τους θαλάμοι
και για  ειδικευομενους που πηγανε χαραμι
γι' αλλου ητανε η τυχη τους, γι΄αλλου  το ριζικο τους:
Ητανε για να κανουνε τις πραξεις τις βαρβατες
κι οχι για να ζηλευουνε του λιμανιου εργατες*
οχι τις μερες και βραδιες με πονο να  περνανε
κι οπου χαρτακι απαντουν να πεσουν να το φανε.

Δυο πουλακια καθονται μες στο 201
δεν κελαηδουνε σα πουλια μητε σα  χελιδονια
μονο ρωτουνε ιστορικα κι αποκριση δε παιρνουν
γιατι τα  εγκεφαλικα μια δυσαρθρια φερνουν.
Τα σακχαρα αγναντευουνε και ενας  καημος τους πιανει
να βαλουνε την Actraphan ή μηπως προταφανη;

Γιατι πονανε οι αρρωστοι εις το 202 ;
μην τέλειωσαν τα Salospir; σωθήκαν  τα νιτρωδη;
ή μηπως φταινε οι γιατροι που δε πατανε ποδι;
Τηραν και  τους δυσπνοικους και συζητουν με πονο:
- Που πας ορε Δημόκριτε; - Να φερω οξυγονο !

Αχος βαρυς ακουγεται απ' το 203
μηνα πονανε οι ασθενεις; μηνα οι γιατροι βογγανε;
μηδε βογγαει ο Μπουντας, μηδε βογγαει ο Ζεζος
μον' λυθηκαν οι  ειλεοι και τους επηρε η μποχα.

Εις το 204 το χαος βασιλευει
τσιφλικι ειν΄ του Θοδωρη, της Ολγας βιλαέτι
κι οι ασθενεις ιδιοπαθως δε ζουνε πολλα ετη
τι εχουν πονους στη κοιλια,  διαρροιες και εμετοι.

Ωχροι ειναι οι αρρωστοι στο 5 και στο 6
κι οι μεταγγισεις γινονται η μερα  ωσπου να φεξει.
Η Γιαννα και ο Δουκελλος τις βλαστες κυνηγανε
κι ολημερις τα CHOP και COP στα χερια κουβαλανε.

Για τη μοναδα τι να πω ; Σωθηκανε τα λογια
εκει Κωστακη εχουνε γι΄αφεντικο και μπόγια
ο αρχηγος τσ΄ ανανηψης, της ΜΕΠ το παληκαρι
που θρομβολυει ολημερις, με υφος και καμαρι
(ολημερις θρομβολυε, το βραδι ξαναφραζαν
τ΄ αλλο πουρνό ολοι μαζι οι ειδικοι τον κράζαν).

Τις θεσεις σαν επισκευθεις , ευθυς σε πιανει ζαλη
γιατι οι γιατροι τους κανουνε Ιατρικη μεγαλη
τη μια γιατρο οι ασθενεις την εφωναζουν κουκλα
κι ο αλλος παιζει ολημερις της φραντζας του τη μπουκλα.
(γινεσαι Γιαννη μου γεγες τη φραντζα σου ν αλλαξεις;)

Ετσι εχει η κατασταση και ετσι θε να παει
κι η απορια ειναι μια οσο ο καιρος περναει:
"γινεται αληθεια μπορετο οσο κι αν σου του δινει
  με χαριτολογήματα Ιατρικη να γινει;"