ΜΙΑ "ΗΣΥΧΗ" ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ...
(Ανωνυνου του εφημερευοντος)
                                                     ...να ευχεσαι ναναι μακρυς ο δρομος
                                                                                       γεματος περιπετειες, γεματος γνωσεις...

Ηταν μια συνηθισμενη καθημερινη μερα, δυο μερες πριν απο γενικη εφημερια. Η κλινικη θαπρεπε υποτιθεται να ηταν σχετικα "αδεια", ωστε να φιλοξενηθουν σε λιγοτερο απο 48 ωρες οι δεκαδες των νεων εισαγωγων. Γι΄αυτο αλλωστε και οι εφημερευοντες γιατροι εκεινης της μερας ηταν (και μετα απο τις προσφατες περικοπες) μονο δύο. Ομως, ηταν ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ οι ηδη νοσηλευομενοι ναναι 55, στα 75 υπαρχοντα κρεββατια της κλινικης...

Η ωρα ηταν τρεις οταν οι δυο εφημερευοντες "μοιραζαν" την κλινικη. Ο ενας παρελαβε την μοναδα, τους δυο καρδιολογικους θαλαμους, τον εναν απο τους δυο γαστρεντερολογικους και την υποχρεωση για καρδιογαστροαιματολογικες εκτιμησεις στις τεσσερις μαιευτικες και δυο χειρουργικες κλινικες που κεινται "απο πανω μας". Ο αλλος ειδικευομενος παρελαβε τον αλλο γαστρεντερολογικο θαλαμο, τους δυο αιματολογικους, τις "θεσεις" και την υποχρεωση να εξεταζει οποιονδηποτε ηθελε να εξεταστει στο "Ιπποκρατειο" και δεν επιθυμουσε να παει στο εφημερευον νοσοκομειο (commando - efimery που λενε και οι Αγγλοσαξωνες...).

Το ρολοι εδειχνε 5 το απογευμα οταν κατεφθασε στην εντατικη και στρωθηκε σε ενα -αρκετα βολικο ειναι η αληθεια κρεββατι- η αγχωμενη 50χρονη αναφεροντας "αισθημα παλμων". ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ηταν βεβαια να ερθει στη Β'ΠΠ  "επειδη ειχε ξανανοσηλευτει". Η διαγνωση (ναναι καλα το ΗΚΓ) ητο στιγμιαια: Παροξυσμικη κολπικη μαρμαρυγη. Η θεραπεια ομως, πηρε αρκετες ωρες. Η αναταξη και η αναμενομενη αιμοδυμανικη βελτιωση της αρρωστης εγινε λιγο πριν κανει αρρυθμια ο ιδιος ο εφημερευων.

Η ωρα ηταν 7 οταν ο αλλος εφημερευων εκληθη στα Ε.Ι. να εξετασει εναν ναρκομανη που ηθελε τη δοση του.ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ βεβαια, ηταν να ερθει ο ναρκομανης στο πλησιεστερο νοσοκομειο ("μενω ακριβως απεναντι" δικαιολογηθηκε) κι οχι να παει στο εφημερευον...

Μια ωρα μετα ο ιδιος commando γιατρος ξανακατεβηκε στα Ε.Ι. για αλλο περιστατικο. Αυτη τη φορα δεν ηταν ναρκομανης...

Ωρα 9 βραδι. Γνωστος νεος (ευσταλης και αγενης) προσερχεται με δρεπανοκυτταρικη κριση "επειδη ειχε νοσηλευτει εδω αλλες δυο φορες". ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ηταν να ξερω οτι εκτος απο κεντρο αιμοφιλικων και κεντρο αναφορας AIDS, ειμαστε (κι ας εχουμε μονο μια ειδικη αιματολογο και κανεναν ειδικευομενο) και κεντρο δρεπανοκυτταρικων. Δεν το ηξερα. Κι ετσι ο ασθενης εισηχθη για αντιμετωπιση της επωδυνης κρισης του. Εξαλλου, ποιος ξερει αν θα ειχαν ταροντάλια και φιλισίνια στην αιματολογικη του "Παπανικολαου" που εφημερευε...Ασε που αγνοουμε και την αποτελεσματικοτητα των εκει συναδελφων...

Η ωρα ηταν 11:30 το βραδι οταν η γηραια κυρια των 83 Μαιων που ειχε νοσηλευτει προ 10ημερου στην κλινικη μας προσηλθε με αιματεμεση... ΤΟ ΠΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ηταν να εισαχθει παραυτα (παρα τις εξαλλες φωνες της αδελφης νοσηλευτριας, της οποιας γυαλιζε το ματι και ετρεμε το χειλι απο λεξεις που ισως δεν ειναι πρεπον να αναφερω - υποθετω επειδη δεν ειχε προλαβει ακομα την νοσηλεια των 11...) και να κληθουν αμεσως ο μη εφημερευων, πλην ομως ακαταπονητος Νικος Νικολαιδης (οι φιλοι τον λενε niknik), μετα του "εφίππου" βοηθου του, ωστε ο ενας να απολινωνει τους οισοφαγικους κιρσους στις 1 τη νυχτα και ο αλλος να τραγουδα το ταιριαστο με την περισταση ασμα  "μουφαγες ολα τα δαχτυλιδια..."

Ειχε παει 3 τα ξημερωματα οταν η κατασταση αρχισε να ηρεμει. ΗΤΑΝ ΠΙΑ ΦΥΣΙΚΟ οι δυο γλαρωμενοι ειδικευομενοι και η δυναμικη επιμελητρια, που δεν ελειψε λεπτο απο κοντα τους, να προσευχονται χτυπωντας οτι ξυλινο τους περιτριγυριζε, να σταματησει εκει η ησυχη εσωτερικη τους εφημερια ...
 

ΦΥΣΙΚΟ εξαλλου ηταν, οτι δεν εμεινε επαρκης χρονος για να ασχοληθουμε οπως ισως θα επρεπε με τους 55 που νοσηλευονταν ηδη...

Ειναι βεβαιο οτι ολα αυτα γινονται "για το καλο μας". Δεν προκειται για σατανικη συνωμοσια, αλλα για οργανωμενο και μακροπνοο εκπαιδευτικο σχεδιο ωστε να μην επελθει ποτε η απευκταια χαλαρωσις. Πρωτοι εμεις εμπρακτως αποδειξαμε οτι υφισταται η εννοια του "εξαρτημενου" περιστατικου, κι ασε το "Θεαγενειο" στη μιζερια του να μην δεχεται σε εφημερια κανεναν απο τους μη-εξαρτημενους επι χρονια χημειοθεραπευομενους ασθενεις του.
Πρωτοι εμεις επισης αποδειξαμε οτι ο σωστος γιατρος πρεπει ναναι και καχυποπτος: Ξερουν αραγε να παρακεντουν ασκιτικο υγρο στις Σερρες ή πρεπει να διακομιστει ο αρρωστος στη Β'ΠΠ ανεξαρτητως εφημεριας ωστε να τον παρακεντησει ο εξαιρετος φοιτητης και να γινει με τη σειρα του εξαιρετος γιατρος οπως οι υπολοιποι ? Τελος, πρωτοι  εμεις αποδειξαμε οτι ολα γινονται, αν εισαι μαχιμος κι εκπαιδευμενος: ειναι πολυτιμη εμπειρια να μπορεις να τα βγαζεις περα με λιγοτερο προσωπικο και περισσοτερους ασθενεις. Αυτα τα φαρισαικα "σημερα εφημερευουμε - αυριο οχι" ειναι για τους αλλους, τους κοινους γιατρους και τις απλες κλινικες. Στην  "best clinic in the whole galaxy" ειμαστε παντα ετοιμοι για ολα...

REFERENCES:
1. "...σαν που ταιριαζει σε που αξιωθηκες μια τετοια πολη..." (Καβαφης)
2. "Οι Αλεξανδρινοι ενιωθαν βεβαια / που ηταν λογια αυτα  / και θεατρικα..." (του ιδίου)
3. "I did it my way" (Frank Sinatra)