Σ ΄ένα μέρος «ένα σκαλί ψηλότερα απ ’τον υπόλοιπο κόσμο».
Σ ’ένα μικρό λιμανάκι ίσα για καμιά δεκαπενταριά ψαρόβαρκες .
Σκαρφαλωμένο σ ’ένα βράχο το εκκλησάκι της Παναγιάς,
θέση φτιαγμένη θαρρείς για ν ’αντικρύζει τη δύση της μέρας .
Απλοί άνθρωποι, λιτά τραπεζάκια, κρασί και μεζέδες λαχταριστοί,  χιόνα ονειρεμένη.
Και στην άκρη του φιδογυριστού δρόμου
το γραφικό χωριό το προικισμένο να ’χει στα ριζά του
τη «σκάλα Συκαμιάς»

Μνήμες καλοκαιριού- Γιώτα

στα αρθρα...