Στοχάσου λέει να σε γλύφει μια καυτή υγρασία , να είσαι απλωμένος σε μια πετρώδη παραλία του Λιβυκού πελάγους . Ήλιος και γλαροπούλια να παίζουν κρυφτό πάνω απ ’το κεφάλι σου . Θάλασσα από κρύσταλλο να ιριδίζει στο βυθό της . Δροσερές κοπέλες ,με λιτά μπανιερά, να σε περιστοιχίζουν και να σου χαμογελούν αυθόρμητα με την ηλιόλευκη απαστράπτουσα καλοκαιρινή αγνότητα . Πού και πού μια μυρωδάτη υποψία αγεριού να σου γαργαλάει τα ρουθούνια . Πεύκο και θυμάρι …

Και τότε άξαφνα ,ω! Ποιος δαίμονας συνέλαβε το περίγραμμά του ; Σε ποια βαλπούργια νυχτιά γεννήθηκε ; Ποια καβαλιστική σύμπτωση έφτιαξε αυτό το γονιδιακό ανοσιούργημα;
Ναι μπροστά μου ήταν ολόρθος, περήφανος, χωρίς ίχνος ντροπής, κατασπαράζοντας τον επίγειο παράδεισό μου, ήταν (τον είδα στ’αλήθεια ;) ο Θόδωρος, γυμνός, ντυμένος μόνο μ’ένα επαίσχυντο σατανικό χαμόγελο ! Ω συμφορά ! Alas !

(Απόσπασμα από τις επεισοδιακές διακοπές στην Κρήτη ) .
στα αρθρα