Μας τολεγε απο τον περασμενο χειμωνα-αλλα μας φαινοταν ακομα μακρινο. Βυσσοδομωντας ποτε στους διαδρομους της κλινικης και ποτε στις σελιδες του"Ραντζου"-του μονου εντυπου που καταδεχτηκε να φιλοξενησει τις ανησυχιες του....Και να που οι απειλες επιασαν τοπο...

Και ηρθε η ωρα να μας αφησει.
Δε θα τον ξεχασουμε καθολου ευκολα. Το ευρυ του μετωπο θα στοιχειωνει για παντα τα ονειρα μας. Και θα τον θυμομαστε παντα οπως ειναι: μειληχιο, υπομονετικο, προσηνή, με υπομονη και κατανοηση για οσους τον περιστοιχιζουν και παντα με ενα καλο λογο στο στομα για ολους. Γιατι ο Γιαννης αυτο ειναι και αυτο θαναι παντα. Παραδειγμα...

Και για να κοψουμε τη πλακα:
Θα μου λειψει ειν΄αληθεια η παρεα του. Οχι μονο για το σαχλωδεστατο humor του (κοντα του εχω ακουσει μερικα απο τα χειροτερα ανεκδοτα που υπαρχουν) αλλα και για το ιατρικο του ενστικτο. Πριν τον γνωρισω ποτε δε μπορουσα να υπολογισω ο αχρηστος το σακχαρο του αρρωστου χωρις να τον τρυπησω...

Ας παει να αιματολογισει λοιπον. Κι εμεις δε θα τον ξεχασουμε. Συχνα-πυκνα θα γιορταζουμε την μερα που θα φυγει ...

Να πας στο καλο Γιαννη. Ειναι αληθεια οτι δεθηκα μαζι σου στο εναμισι χρονο της νοσηλειας σου. Γι΄ αυτο και ο εκδοτης μας με επιφορτισε με το ποταπο καθηκον να συνταξω το πληροφοριακο σου σημειωμα που ακολουθει στις δυο επομενες σελιδες. Δεν ειναι ωρα αυτη
να ασχοληθω με λιπαρες μικροτητες. Αρκετα σε "τιμωρησε" το βιοχημικο του Χαρη...
Να πας λοιπον στο καλο φιλε και να παιρνεις τα φαρμακα σου ...

                                                                                                                     A.Πεχλ.
στα αρθρα