Τι συμφορά !
            Ενω εισαι καμωμένος για τα ωραια και μεγαλα εργα
            η αδικη αυτη σου η τυχη
            παντα ενθαρρυνσι κι επιτυχια να σ' αρνειται !
            να σ' εμποδιζουν ευτελεις συνηθειες,
            και μικροπρεπειες, κι αδιαφοριες...
 
            Και τι φρικτη η μερα που ενδιδεις
            - η μερα που αφεθηκες κι ενδιδεις-
           και φευγεις οδοιπορος για τα Σουσα
           και πηαίνεις στον μοναρχην Αρταξερξη
           που ευνο'ι'κα σε βαζει στην αυλη του
           και σε προσφερει σατραπειες και τετοια.
 
           Και συ τα δεχεσαι με απελπισια
           αυτα τα πραγματα, που δεν τα θελεις΄
           άλλα ζητει η ψυχη σου, γι' άλλα κλαιει :
           τον επαινο του Δημου και των Σοφιστών,
           τα δυσκολα και τ' ανεκτιμητα εύγε,
           την αγορα, το θεατρο και τους στεφάνους...
 
           Αυτα, που θα στα δωσει ο Αρταξερξης ;
           Αυτα, που θα τα βρεις στη σατραπεία ;
           Και τι ζωη χωρις αυτα θα καμεις ;

  to home page