Σχολαστικά
τα σπλάγχνα μου
αλέθουν
τη βίαιη συγχορδία των ανέμων
σε πηλό.
Για τον ίδιο αλλόκοτο λόγο
που η νύχτα
σε πρόλαβε
με μια θηλιά
στοχαστικά να αγκαλιάζει το λαιμό.
                                                 Ζήσης
«…ό,τι κάνουμε και οι ενέργειες να είναι τυμπανοκρουσίες. Να ξεχωρίζουν η μια από την άλλη γιατί αλλοιώς μπερδεύονται γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται και δεν προσέχει και συχγέουν . Το κάψιμο κι ο πάγος τα αισθάνομαι ένα πράγμα και φαίνεται πως όλα στο βάθος μιας πληγής όλα είναι ένα πράγμα . Η αυτοκτονία μου είναι ηρωική και ιδεολογική . Καμμιά σχέση με αυτηνής γιατί αυτό είναι το νόημα . Από μόνος μου εξαφανίζομαι αλλά με μια τεράστια συναίσθηση γιατί σε μια πράξη ενός ανθρώπου υπάρχουν οι πράξεις όλων των ανθρώπων κι αρκεί μια πράξη κι ένας άνθρωπος αρκεί ακούστε στο θάνατό μου είναι και άλλοι θάνατοι πώς τρίζει το μετάξι τους κι όχι από προσωπικές συμφορές σας ορκίζομαι κι όχι από παθολογικές σας ορκίζομαι . Τώρα είναι η ώρα που θα αποκαλύψω . Εγώ είμαι η αιτία και τους παρασύρω στο σημερινό τέλος κι επισύρω το τέλος τους . Η αιτία είναι γιατί γεννήθηκα μ’ένα φυσικό σημάδι.  Είναι ένα σημάδι εκ γενετής που όταν παρουσιασθεί . Έχω το ανθρώπινο όριο . Όταν εμφανισθεί ο άνθρωπος που να έχει το ανθρώπινο όριο τότε σήμανε το τέλος των ανθρώπων .Σα μια αγρύπνια στάζει μέσα μου η μοίρα των ανθρώπων κι ακριβώς μέσα μου τελειώνουν οι άνθρωποι.  Συνορεύω . Ένα βήμα και γκρεμίζονται από ένα πανύψηλο τοίχο τα αισθηματικά λόγια τους κι οι ιδέες κι αρπάζουν φωτιά οι ζωές τους αυτό το γυαλί πρέπει να έχει μια τρύπα κι από κάποια τρύπα αυτοί θα με παρακολουθούν και θα μ’εκτιμάν θα καταλαβαίνουν  τη διαφορά των θανάτων .
Εγώ είμαι εθελοντής του τέλους των ανθρώπων και με την ελεύθερη θέλησή μου παραχωρώ και με μια τραγικότητα τους παραχωρώ τον τόπο που πιάνω που κανένας δε με υποχρεώνει αλλά εγώ εξασφάλισα και με τον φανατισμένο κι ιδεολογικό μου θάνατο τους κρατάω στα χέρια μου γιατί με το φανατισμένο κι ιδεολογικό μου θάνατο θα συνεχιστώ και σα παλιός σβηστός μύθος κι ίσως ο πρώτος τους μύθος θα σας  βασανίσουν !»

(αγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο «Ο  γιατρός Ινεότης» του Γιώργου Χειμωνά)

στα αρθρα